اجزا سیستم اسمزمعکوس عبارتند از: مخازن تهیه محلول و تزریق کننده های اسید و فسفات، صافی کارتریج و کربن فعال، پمپ فشار قوی. تاریخچه کاربرد روش اسمز معکوس به سال های ۱۹۵۰ برمی گردد که آزمایش های توسط رید و برتون در دانشگاه فلوریدای آمریکا انجام می پذیرفت و نخستین غشاء اسمز معکوس از سلولز استات ساخته شد. ودر اواخر سال های ۱۹۶۰ این پدیده به صورت تجاری مورد استفاده قرار می گیرد. اسمز معکوس یکی از روش های متداول جداسازی است، که کاربرد مختلفی دارد. شیرین سازی آب دریا، جداسازی مواد آلی و سمی از پساب های صنعتی دو مورد مهم استفاده از این تکنولوژی می باشد. اسمز معکوس یکی از فرایند اصلی شیرین سازی آب در کنار روش هایی مانند تقطیر، الکترودیالیز، بدون یون سازی و ... است که در مقیاس های آزمایشگاهی، شهری و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. در سیستم اسمز معکوس وسایل و تجهیزات زیر وجود دارد: مخازن تهیه محلول و تزریق کننده های اسید و فسفات: این وسایل به منظور تهیه اسید غلظت مناسب و تزریق آن به آب تغذیه به منظور تنظیم ph آن و تامین و تزریق فسفات به آب دلیل جلوگیری از رسوب املاح و منیزیم می باشد. صافی کارتریج و کربن فعال : این تجهیزات برای افزایش عمر غشا با وارد نمودن آب عاری از مواد معلق و جذب باقی مانده کلرین ناشی از گندزدایی آب است. پمپ فشار قوی: این وسیله برای خنثی کردن فشار اسمزی جبران افت فشار ناشی از وجود غشا و تجهیزات موجود در مسیر مورد نیاز است.